[ و ابو جعفر محمد بن على باقر از او ( ع ) حکایت کرد که فرمود : ] دو چیز در زمین مایه أمان از عذاب خدا بود ، یکى از آن دو برداشته شد پس دیگرى را بگیرید و بدان چنگ زنید : امّا امانى که برداشته شد رسول خدا ( ص ) بود . و امّا امانى که مانده است آمرزش خواستن است . خداى تعالى فرماید « و خدا آنان را عذاب نمى‏کند حالى که تو در میان آنانى و خدا عذابشان نمى‏کند حالى که آمرزش مى‏خواهند » [ و این از نیکوتر لطایف معنى را برون آوردن است و ظرافت سخن را آشکار کردن . ] [نهج البلاغه]
دنیای مردگان

تقصیر ما نیست که روی حرفهایمان نمی مانیم

ما بر روی زمینی زندگی می کنیم که هر روز ، خودش را دور میزند

چقدر سخت است همرنگ جماعت شدن ، وقتی که جماعت ، خودش هزار رنگ است


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط غزال 90/7/8:: 11:24 صبح     |     () نظر